“Etsen is bijna als te biecht gaan. Het is een innerlijke activiteit. Je etst met een stalen punt op een koperen plaat. Het is een solitair uitdrukkingsmiddel, rustig als kamermuziek.”
Folon maakte honderden etsen, waarbij hij zijn verbeeldingswereld vertaalde naar aquatint, een graveertechniek die quasi verfachtige gradaties en waseffecten mogelijk maakt. Hij deed er ongeveer een maand over om een ets te maken, volgens een nauwgezet, empirisch en iteratief procedé, zoals blijkt uit de vele tussenstappen die door de Fondation Folon worden bewaard.
Vanaf 1970 maakte Folon van tijd tot tijd aquatinten, waarbij hij telkens een beroep deed op een professionele etser om hem te adviseren bij de technische aspecten en de uitwerking van de kleuren. Vier etsers stonden hem op deze manier bij: Claude Manesse in 1970-1971, Roger Guérin vanaf 1973, vervolgens Philippe Lejeune van 1976 tot 1984, en tenslotte Stéphane Lalou.
