Zao Wou-Ki

“Ik doe er alles aan om in mijn doeken het beeld van mijn innerlijke wereld op te roepen tot ik op het punt beland waar mijn waarneming me altijd lijkt te ontglippen”, zo lichtte Zao Wou-Ki zijn werk toe.

Een kunstwerk is iets geheimzinnigs. Het wil een aansluiting, een eensgezindheid teweegbrengen die het individu overstijgt. Zao Wou-Ki’s schilderkunst hecht belang aan wat is, niet aan wat gebeurd of verteld is. Ze maakt het leven mogelijk, ze is de verstilde aanwezigheid van de emoties van het moment, het resultaat van een innerlijke strijd. De afbeelding is geen verhaal. Zijn schilderijen bevatten iets gewijds dat niet vatbaar is voor analyse.

De ontsnapping van de ziel? Zao Wou-Ki verwerkt ongetwijfeld deze spirituele toestand van de mens in zijn werk.

In zijn tekeningen in Oost-Indische inkt en in zijn aquarellen bereiken de wirwar van sporen en vlekken en het tumult van de kleuren – in overeenstemming met dit principe van de innerlijke noodzaak – een harmonie waarin het werk ontstaat. De kunstenaar verheft ons en voert ons mee in de wervelwind van zijn landschappen om het obstinate tempo van de winden te herontdekken, met al het licht dat ze met zich meedragen. Om het tempo terug te vinden van zijn reizen, van zijn verwondering, van de kleuren, de adem van de lucht, de intensiteit van het vuur en de kalmte van het water.

De overkoepelende eenheid van zijn werk komt niet voort uit de beelden die het voorstelt, maar uit een subtiel naast-elkaar-plaatsen, uit het assembleren van lichtspelingen op het randje van de metamorfose, van verstilling, van lichte, stralende, zonnige vibraties.

In abstracte kunst is niet langer het onderwerp van de emotie maar wel de emotie zelf het thema van de schildering. Afstand nemen van de voorstelling is niet hetzelfde als afstand nemen van de betekenis, of van de expressie die de betekenis uitdraagt.

Zao Wou-Ki geeft zich geheel over aan zijn innerlijke visie en tovert ons als met licht naar zijn verborgen werelden. Hij laat onze blik van de ene waarneming in de andere dwalen, maakt onze blik tot een betrokken reiziger, die tussen de beelden door kan lezen.

Zijn schilderkunst is woordeloze poëzie.